Sensizliðin kucaðýnda küçüldüm daye.!
Ýçimdeki küçük kýzýn boynu bükük ve çaresiz
Yokluðun ok gibi içimi deliyor
Tepeden týrnaða üþüyorum
Göz yaþlarým solumda ki kan nehrine karýþýp içimi göçeriyor
Aklýn defteri anýlarý aralandýkça kanýyorum
Ve ben hasretin pençesinde debelendikçe
Hatýralar yaný baþýma baðdaþ kuruyor
Renkler solgun siyah, beyaz yine de unutulmuyor.!
Ahh daye.!
Anýlar öyle bir hýþýmla beynime yürüyor ki
Çaresizliðin elleri nasýrlý, yüreðimi sýkýyor
Kimseler çýðlýðýmý duymuyor
Mevsimler birer birer solarken
Takvimler her günü siliyor
Sana uzanan yüreðim titriyor
Dilime dolanan anne sözcüðüne düðümler attýrýp susturuyor.!
Hangi yarama dokunsam içimde sen acýyorsun
Gözümün nuru, hayat verenim daye
Bu nasýl bir acý ki yýllar geçtikçe eskimiyor.?
Ne söylesem kifayetsiz
Ne yapsam ne etsem yerin dolmuyor
Yüreðe kirbit çakaným
Seni özlüyorum
Kimsesizliðimin tek adý daye
ASMEROZ-62
---Gülþen Polat---
Daye: Anne
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.