Beni senin gibi býrakýp gidenim hiç olmadý sevgilim,
Ciðerimi yýrtarcasýna çekip gidenim,
Yüreðimi koparýrcasýna eli kanlý bir katilim,
Ve gözyaþlarýma nedenim,
Olmadý sevgilim.
Elimi uzattýðýmda tutan,
Kadýným dediðimde sorgusuz sualsiz sarýlan,
Gözlerime bakýp, seni yaradana kurban olurum diyenim.
Ve kapýyý yüreðime örtüp gidenim!
Olmadý sevgilim.
O nasýl gidiþ be!
Hani gök yarýlýr da, yaðmurlar düþer üzerine.
Islanýrsýn, titrer bedenin.
Beni senin gibi aðlataným,
Olmadý sevgilim.
Þimdi sana yazsam acýlarýmý,
Kaçýncý kelimede aðlarsýn,
Kaç kelime eder ki zaten bendeki bu aþk.
Beni kaleme tutuklu býrakacak kimsem,
Olmadý sevgilim.
Bu gidiþ hiç olmadý sevgilim.
Yakýþmadý, onurlu olmalýydý.
Sofu ’nun kadýný.
Þimdi çýkýp gelsem, hangi yüzünle karþýlarsýn beni.
Ey benim en mahrem sevdam,
Kaç kere yazmaya kalktýysam seni,
Kelimelerden utandým, titredim.
Sustu þairliðim.
Ah beni þair edenim, beni benden edenim.
Olmadý sevdiðim.
Bu ayrýlýk hiç olmadý.