Elden bir þey gelmiyor, gelip çatýnca firak Mutluluk ve huzurdur, aþkta aranan erek Kimsesiz, viranedir, þimdi bu deli yürek Ben öpüp koklamadan, kýzýl gül’e çið düþtü Sevdanýn doruðundan, deli gönle çýð düþtü
Ben ki; her gün, delice, o günleri özlerim Þimdi kendime bile, kâr etmiyor sözlerim Uykuya hasret kaldý, þu zavallý gözlerim Sabahýn seherinde, kýzýl gül’e, çið düþtü Dert,keder yýðýnýndan, deli gönle çýð düþtü
Ilgýt ýlgýt eserken, yorgun seher yelleri Ruhumu okþuyordu, kýrýk sazýn telleri Ne güzel þakýyordu, dalda bülbül dilleri Saba vakti bahçemde, kýzýl gül’e çið düþtü Hem de sessiz, sedasýz, deli gönle çýð düþtü
Avuçtan kayýyorken, üzülmemek imkansýz Sancý, acý, olsa da, zaman geçecek sensiz Beklemediðim anda, çýka geldi apansýz Bulutlar arasýndan, kýzýl gül’e çið düþtü Patlamýþ volkan gibi, deli gönle çýð düþtü
Unuturken bir yandan, aklýmý sardý güman Küllenmiþ bir sevda da, görünmez imiþ leman Ne yazýk ki geçince, geri dönmüyor zaman Puslanmýþ bir havada, kýzýl gül’e çið düþtü Benden gayrý gören yok, deli gönle çýð düþtü
Lüzumsuz’um; baðrýný, sakýn verme yellere Açma sakýn sýrrýný, yad, yabancý, eller’e Dert ortaðýn sazýndýr, dokunup dur tellere Gül-i zâr’ýn içinde, kýzýl gül’e çið düþtü Ta ki, hazan vaktinde, deli gönle çýð düþtü