kuzguni bir sessizlik sarýnca içini
kafaný duvara vur üç kez
ben duyarým…
kemiðin ete bürünmesiydi
sana olan sevdam
anlayamadýn
gönül dergâhýndan kovulan
derviþ misali
yollarda buldum kendimi
beni ararken
suç oldu sevmelerim
saðanak yaðdý üstüme
meczupluðumdan korunamadým
ey benim eksik yaným
ey benim lâl aðýtým
bir makber ki çökmüþ üstüme
boðulmaktayým
nicesini savdým belanýn
nicesini taç eyledim baþýma gadanýn
sendendir diye
þývgalarým kurudu
nâr oldu yüreðim
yandý baðrým da
aðlayamadým
duy ki
bu bir figândýr
toprak dökülür üstüme
ve hadi de ki vicdanýna
“muradý böyle”*…
(*) Ahmet Cankat
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.