Tam teþekküllü puþtluðun ortasýnda kaldý insanlýk
Adamým diye gezenlerin yokluðunda meydanlar
Çocuklara mirasýmýzdýr kirlenmiþ sokaklar
Çölleþmiþ ýrmaklar, nasýr tutmuþ vicdanlar
Soframýzýn ortasýna kurulmuþ acýmasýzlýk
Yiyoruz insanlýðýn ucundan-kýyýsýndan azar azar
Çelikten kapýlar koymuþuz fikrimize
Kalýn duvarlar örmüþüz evlerimize
Kapatmýþýz perdelerimizi sýký sýký
Aynalara bakmaya korkar olmuþuz
Ezber sloganlarla kurtuluyoruz artýk
Duyuyoruz insanlýðýn azalýþýný
Evsizleri, iþsizleri çýkarýp aklýmýzdan
On yedi yaþýndaki kýzýn elindeki þiþeye taktýk kafayý
Geceleri deliksiz uykulardayken kimileri
Açlýkla bölüyor kimileri en güzel düþlerini
Görüyoruz insanlýk adýna dövüþenleri
Açmasýn aðzýný toplasýn dilini bakan’larýnýz
Akmasýn salyalarýnýz, daðýlýn
Aðzýnýzdan dökülenlerle kirletmeyin denizimizi
O deniz ki,
Gözyaþlarýmýzýn biriktiði umududur insanlýðýn..
Hasan Karaþahin