Karanlýðý yýrtarak adým adým ýþýða yürümek
Güneþin ellerini tutmak gibi bir þeydir umut
Ak zýbýnlý bebeðin emdiði anne sütü kadar saftýr umudun doðuþu
Kýrýlýp, dökülse de zaman zaman
Hayatla, nefes arasýndaki ince köprüdür
Ahhh þiir gülüþlüm
Munzur kadar yücedir yangýnýna düþtüðümüz sevda
Düzgün Baba kadar kutsal
Gözlerine bakýp sevda yemini içtiðimiz
Saklýmýzda tuttuðumuz yaren, yoldaþtýr
Ve uðruna caný sakýnmayan
Gözlerine bakarken yüreðiyle konuþan
Huzuru avuçlarýndan içirip
Dudaklarýna tebessüm iliþtiren olmalý
Soluna yangýn düþüren
Ki, olur olmaza bahane üreten
Ezber bozup, yoluna taþ koyan dost gibi olmamalý yar dediðin
Bilirim ki
Herkes yüreði kadar insan
Mücadelesi kadar adamdýr
Ýþi aynasý olmalý kiþinin
Acýya umut eken
Güneþi yüreðinde taþýyan
Dik duruþuna gölge düþürmeyen
Namerde boyun büktürmeyen
Tökezlerken elini sýkýca kavrayan
Cana can katandýr yar dediðin
Biz böyle gördük
Böyle yaþadýk
Baþkasýný tanýmaz yürek...
ASMEROZ-62
---Gülþen Polat---
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.