Tut ki; Farklý bir zaman Bilinmedik bir mekân Henüz yolu yarýlamamýþ iken… Diller lal, Kulaklar saðýr, Muzip bir tebessüm yüzünde beliren, zaar.
Efkâr ne kelime Neþe, aþk’tan sonra gelen Ýlk iki hece. Yol yakýn, Hüzünler bize dargýn Güller pembe, kýrmýzý Kalbimde ince, derinden bir sýzý. Söze ne hacet, Gözlerdir her þeye tek namzet.
Tut ki; Baþka bir zaman Yeter ki; tut elimi, Yapraklar dönmeden kýrmýzýya Yaðmurlar yaðmadan, Vakit geçe dönmeden. Ilýk bir meltem Alýp, götüren çok uzaklara, Yorgun bedenim Dinlensin hüznün rehavetinde.