Hayatýn sýradan zamanlarý gibiyiz
Öyle yokken, öyle silinmiþken hafýzamda
Deðmeyiz hatýrlanmaya
Öyle unutmaya az kala çýkarsýn yoluma...
Güvercinlere yem atarken
gecenin en sessiz yerinde tutuþurken yýldýzlar
öyle söndüðüm yerden tutuþurum.
Soðuk yataðým, titreye titreye büzüþtüðümde
içim yanmýþ sabahýn köründe,
ararken bir bardak su
öyle yokken, öyle silinmiþken tadýmdan
Ýçimde binlerce þiir kaynarken daha
az evvel silinmiþken hafýzam
Öyle unutmaya az kala çýkarsýn karþýma..
Can’a saplanan sözlerin..
gözlerin...
Düþtü soframýn ortasýna
öyle doyduðum yerden açýldý iþtahým...
Kentin ýþýklarý sönmüþken
Gece aþýklarý, yanmýþ mum ýþýklarý
paslanmýþ kirli sakalý
bir de þarabýn çanaðý
yudumlarken aktýn içime..
Ayýlmaya yüz tutmuþken
az evvel silinmiþken hafýzam
Öyle unutmaya az kala düþersin yanýma
bir de çekersin tabure
þerefine sevdiðim...
Haydi unut unutabilirsen....!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.