Kırmızılı Kız

-Heybemize düþen haybeye aþklara-

Küçücük bir pencerem vardý,
Bin melek ordan seni, seyredalardý;
Fazilet ve zarafet endamýnda,
Nedamet mi var dudaklarýnda?

Bana sorsaydýlar kýrmýzý derdim
Bana sorsaydýlar sarý saçlarýný,
Kan gibi, þarap gibi resmederdim;
Kýzýl þafaklara saçýlýnca hürriyet;
Kýsacýk saçlarýnla aþka hüvviyet,
Gözlerinde ki dirayet,Venüs’e ihanet.
Sabret; sende güleceksin nihayet.

Benden sorguladýklarý resimde, inayet
Þairin mýsralarýndan gelirde ihanet,
Ýki ruhu baðlayan kutsal ezgiden sirayet,
Bir yudum sevdayý dehlizlerde inletir
Celladýn baltasýndan aþký dinletir
-Burcu kokusu, daraðacýnda-
Binlerce ilmeði boynuma geçirtir
Umuda tutsak olmuþ kalem, incitir.
Ýncinmiþ kalemi de ancak þair söyletir.
Bir sýrrý ifþa ederken kendini gizletir.
Bana sorsaydýlar seni,gözlerini,ellerini
Zamana inat rayihanýn delillerini...
Gözlerini kapat dinle sözlerimi;

"Sen tanrýlarýn yazdýðý bir þiir
Ben mahpusunda küflenen þair,
Yoksan, gecem de ýzdýrap dolu bir düþ
Hayyam’ýn mirasýyla gözden düþüþ
Tokat gibi çarpýlýyor yüzüme feryadým
Bana sorsalar kelimeleredir isyaným
Tanrýlarla güreþmeye yok dermaným
Son notasýna gelmiþken fermaným
Nutkumda bir düðüm, sessiz figaným
Çünkü ben, sarý saçlarýna hayraným."

Vera da, Maverada
Hatta, Maveradan da,
Vera da. Fakat, Cevhersin.
Her satýrda...


NURULLAH ÇORAKYER









Sosyal Medyada Paylaşın: