Yüreðin kirpiklerimde seyrer, Yaðmur sesine ölçülü ezginle Seni, en ölümsüz çizgilerden bilirim Üþüyen bedenime can katarsýn.
Saçlarýnýn tellerinden kesip verirken, Bakýþlarýna takýlý kaldý aklým Dolunay gözlerinde daðlara týrmandým, Orman karanlýðý gözlerinde kayboldum.
Evrensel boyutlara sardým minyatürünü Yüreðimdeki gökkuþaðýna baðladým gözlerini Renkli ufuklardan hasretini ördüm Yine de bilmedin, ne yaptýysam.
Sen ki, sevinçleri, çýðlýklarý ve aþk’ý Sevginle bir tanrýça gibi yüce Çözdükçe kopup dolaþan bir yumakça Yýllanmýþ bir þarap oldun, kanla yýkanan.
Dönektir bu çað, aldanma oyununa Yenilgiler de normal, bu insan çölünde Kim bilir bir ýrmaksýn, kendi yataðýný oyan Yapayalnýz kaldý yüreðim, bak önünde.
Utku, sonu görünmez bir bozgundur Çilelerle örülen bu yer kürede, Sana düþüncelerimle sarýldým, mutlandým Takýlýp saçlarýna, sürüklendim ardýnda.
Sevgi bir hançermiþ, gözyaþý kan, Uzaksýn, döner misin o diyarlardan? Ruhumu sarýp sarmalamýþsýn, að gibi, Yitirilmiþ bir iksir gibi, sindin içime.
Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.