beynime kýrmýzý
týrnaklarýma mavi yürür
böylesi aheste zamanlarda
mora bir adým kala
eflatun yayýlýrken dalga dalga etrafa
mavi ve kýrmýzý istilasýdýr bu aslýnda
avuçlarým terli
nefesim rutubetli bak yine
gözlerim kandil kandil yanýyor
saçlarýmýn arasýnda
hoyrat bir rüzgar dolaþýyor ki
hiç sorma
masumiyetini yitirmiþ çocuklarýz
üþüyoruz gecenin koynunda
dilimizde asýlý kalmýþ tüm masallar
gökten hep kurtlu elma düþüyor baþýmýza
varsýllýðýmýzý teðet geçen bir hayat
yoksulluðumuzu avuçluyor huþuyla
biliyorum
çerçevesinden düþen
eski ve puslu bir resim gibiyiz bu aralar
ne geçmiþimize öykünebiliyoruz
ne atiye sýðýnabiliyoruz
biraz körebe sinmiþ göz çukurlarýmýza
biraz saklambaç nidalarý kulaklarýmýzda
derken
hayat mý oynuyor bizimle
biz mi oynuyoruz hayatla
anlayamadan
devriliyor zaman üzerimize yýðýnla
kalakalýyoruz altýnda zamanýn
ne acýdýr
nasýl bir yýkýmdýr
duygularýnýn göçük altýnda kalmasý
ve nasýl bir güzelliktir
topraðýn altýndaki tek ýþýk sýzan delikten
soluksuzca göðü seyretmek
ciðerlerine pompalamaya çalýþmak
sýnýrsýzca mavilikleri
bu þiir bitmez sevdiðim
bu oyunun bitmeyeceði gibi
hep nokta koyduðumuz yerden
yeni parantezler açarýz
yaþama ve ölüme dair
açarýz kapandý sandýklarýmýzý
kapatýrýz açýk olanlarý da
bir döngünün içinde
yine buluruz biz birbirimizi
kýrlangýç kanatlarýnda üþüyor sevinçlerim
lakin
sen üþüme bir martýnýn yüreðinde emi sevdiðim
hadi dondur zamaný þimdi
önce göðe bakýp*
sonra denizlere akalým…
göðe bakalým*T.Uyar
...