Yürü ayaklarým yürü. Þu yorgun vücudumla önümde giden gölgemi Al götür, Yavaþ, yavaþ, elimdeki bastonumla, Hiç deðilse, Gideceðim yere kadar zor da gelse sürü.
Yürü ayaklarým yürü. Biliyorum yorgunsun ama, yine’ de yürümen gerek Þu yorgun vücudumun aðýrlýðýný çekmen gerek. Biliyorum, Dizlerim zayýf haþlý asta, Ýþte elime baston, sana güç, Yürü’ ki varayým gideceðim yere, Benim hayatý ölünceye kadar sevmem gerek. Bu vücudu ölünceye kadar taþýman gerek.
Yürü ayaklarým yürü. Þimdi yorgunum demenin zamaný deðil, Bize bizden baþka kimseden fayda yok, Yürü. Sanma ki, vakit benim için daha erken, Sen görmüyorsun amma, Bilesin’ ki bir yerlerden, Yorulup yere düþsün diye, beni gözlüyor azrail.
01 Ocak 2014 Ahmet Yüksel Þanlýer
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.