Güller vardýr gülþende, birce, onca, milyonca
Sen gülümsün en güzel, dört yapraklý bir yonca
Kaç aþk yaþar bir insan, bütün ömrü boyunca
Yerin inan çok özel, kâlbim hâlâ gül gonca
Bugün yýlýn son günü, en son gün de sen varsýn
Kýyâmet kopsa bile, hep sonsuza uzarsýn
Yaksýn beni gül aþkýn, kâlbi güneþe sarsýn
Solsa bitse tüm güller, cana cansýn hep nârsýn
Tutuþmuþsa aþkýnla, uçuyorsa can tenden
Ýster yakýnýmda ol, ister ýrak ol benden
Üzme tatlý canýný, bir dileðim yok senden
Görülmez baðla baðlý, kopmaz gönül bedenden
Aþk ne masal ne rüyâ, gözden kâlbe bir akýþ
Kâlpte iðneli oya, kirpik gergefte nakýþ
Yüzün ne/þen /gül açar, kâlbe batar o bakýþ
Hiçbir þeye benzemez, içten o derin yakýþ
Adýn hep saklý kaldý, soyadýn deðiþmedi
Ayrýlýk þarkýlarý, dilimden hiç düþmedi
Hiçbir sevdanýn oku böyle derin deþmedi
Deþtikçe büyür yara, bir gün iyileþmedi
Seni bulmak çok kolay, yitirmektir zor olan
Aþk öyle kor ateþ ki ayrýlýkla var olan
Nasýl koptuysa dünya, güneþinden savrulan
Sen gönlümün gülüsün, güneþiyle yâr olan
Þaban AKTAÞ
31.12.2013
Fotocommunity.de