baþlangýç...
anýmsarým
tekil cümleler baðrýma saplanýr
ve aklýmýn renksiz düþlerinde saklanýr gece
kanar sabrýný yitirmiþ zaman
yokluðun en cüsseli anýnda çýðlýklar asýlýr kentin yaðmurlarýna
kimsesiz yolculuk olurum
ayaklarýmýn zifiri sessizliðinde daðýlýr kaldýrýmlarýn rüzgarý
anýmsadýðým sürgünlerin baðýþlanmaz aþklarýna dalar gözlerim
ve susarak bulutlarýn üstümü baþýmý yokladýðý ýslaklýðý hissederim
yalnýzlýðým konar tütün dumanýndan arta kalan acýlýða
çöker içime uykusuz korkular
gece inzivaya çekilen perdelerin ardýnda çoðalýr
ve rýhtýmýn üzerine çöken karþý þehirde saklanýrým çocuksu hayallerimle..
irili ufaklý anýmsadýklarým
büyür uygunsuz anýlarýn tecrit inde
aþklar seviþmeler çoðaltýr gökyüzünün çýplaklýðýnda
bir tür ýhlamur kokusu salýnýr düþ maviliðinde
yorgun sözcüklerin dualarýnda koþar aklýmýn tanrýsý
boþluða sarýlýrým
iklim , söðüdün ucundaki fenerde yanar söner
dahasý
anýmsarým
ilk soðuk düþtüðünde kýþýn göðsüne
sevgilinin soluksuzca öksürükler çýnlattýðýný kentin suskunluðunda
sonra
baðýþlanacak tüm tozlu anýlarý sererim cam sehpanýn ülkesine
her hatýra tek baþýna söver geçmiþ zaman ki beni
ayaklanýr ruhsal bozukluk yönünde dönen saatler
aykýrý mevsimler çalar kapýnýn hiç çalýnmamýþ tokmaðýný
ayrýntýlar döver rutubetli odanýn titreyen lambasýnda ruhumu
ve kusurlu bir ömrün idamýna toplanýr ölü hayaller...
sonunda
bir ressam yavaþça resimler kentin kayýp düþlerini
ben siyah beyaz bir þiir yazarým
uykusuz bir sevgili dolaþýr mektup arasý sahipsizlik de
kirpiklerinin ucuna dokunur zeytin karasý
dudaklarýnýn arasýndan alkolsüz sözcükler havalanýr
resim þiir ve sevgili aðýr bir rüya sarar aklýma
anýmsadýðým kadar kendimi unuturum
sonra aðlarým bir duvarýn yosun neminde
kaybolurum birden
tekil kalabalýklar günaydýn der aþklarýn yarý uyanýk sabahýna
acýklý bir masal daha yüzünü yýkar çocuklarýn pencere buðusunda
ve anlarým ki
geçen her zaman zerresi
yok olmuþ bir piþmanlýktýr ardýmda kalan.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.