eðri büðrü vakitler..
baþkaydý
topu topu evvel zaman masallarý büyürdü
göçlerin zakkum aðaçlarýnda
bir duman ve yýkýk bir tütün sarýsý kaplardý geceyi
boþluklarda yüzen enteresan umutlar düþerdi denizin sularýna
ben yorgun bir aþkýn sahipsizliðinde aðlardým
yaðmurun o inatçý ýslak kalabalýðýna karþý...
uyuklayan trenler geçerdi
sabah ezanýna rast gelen
havalandýrmalý hayatlar görürdüm pencerelerinde
bazen küçük bir çocuðun
hiç tanýmadýðým elinde tadardým pamuk þekeri bulutlarý
genç bir kýz zatüreli sevdasýndan son uykusunu salardý
umuda çeyrek kalmýþ yelkovanla akrebe..
aðlamak kadar keskin bir þüphede bulurdum bazen kendimi
sazlýklardan havalanan göç yollarýný karþýlardým göz yaþý vakitlerde
adsýz romanlar yazardým gün dönümü suskunluklara
ve koynuma doldurduðum yýkýntýlarla
mavi vadilere giderdim kimselere duyurmadan...
kýrsal þarkýlar besteledim baþýmýn dik rüzgarlarýyla
þehrin duvarlarýna yakýþan notalarla söyledim avaz avaz
caddelerden geçen sonbaharlarý iliþtirdim mýsralara
ve kýþýn o puslu havasýnda denizin üzerine yazdým þiirleri
ayrý düþler kuran insanlarýn avucunda gizledim umudu
yorgundum biraz
birazda kendimden uzak
türlü türlü yaþamlar gözledim gecenin en suskun anýnda
eridikçe ruhumun kasvetli yalnýzlýðý
hiç piþmanlýk duymadan
koca koca resimler çizdim yoksulluðun vatanýna
ve son bir mektup yazdým
yüreði katar sevdalara..
umudun asla yok olmadýðý dünyaya...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.