her þey bir bavul dolusu
ne gerisi var ne de ilerisi bu ömrün
ayný öpücükle ýslanmýþ hayat
hayallerin lisanlarýndan rüyalar var ediyor
kýrýlýrken bir cam gibi ýþýk
boðuluyor zaman
metaforun tereddütü gidip de dönmemek
bavulu unutursan seni anacaklar
özetle sunacak kalbini tabiat
akarken, týkanýrken kanýn
bir sen ibadet etmeyeceksin
terapi müziklerinde acý, aðlayýþ ve gözyaþý
tereddütle silecek peçete ellerini
ters doðan bebeðin laneti gibi
ansýzýn coþuyorlar, sarhoþ edasýyla öpüþüyorlar
bir savaþýn içinde hýnç varsa
hiçbir hýrs baltalayamaz merhamet kývrýmlarýný
ihanet gýcýrdatýr bavulu
yüceltmez hiçbir yoksunluk sevgiyi
demiþtim demekle yetinir gerçek
dürüst sandalyeye iyice yerleþirken
rüyalar büyüler yaþanmýþ yaralarý
biter çocuklarýn performans ödevleri
memnun olur iyiler
aðaçta duran bitki
þevkle sokulurken suyun minerallerine
güneþ bitkindir artýk
kör bir kurbaða saldýrýr imkân denen meleðe
her þey bir bavul dolusu
kimi yüzer
kimi bir çöp tenekesi yanýnda
kimi elde
götürür kendini
ummadýðý sona