Gün yüzünü örtmüþtü
Gecenin gizemiyle.
Yanan ýþýklar yetmiyordu
Giden bugünü de getirmeye.
Aslýnda…
Duvarda ki saat anlatýyordu
Takvim yapraklarýnýn sonsuzluðunu
Biten bir günü beklemenin
Ne kadar boþ olduðunu.
Unutmuþtum güneþi beklerken
Akþamsefasýnýn kokusunu
Unutmuþtum,
Ay ýþýðýnýn o karþýlýksýz dostluðunu.
Yüreðimi ýsýtan ilk güneþ uðruna
Harcamýþtým pervasýzca
Bütün varýmý yoðumu.
Þimdi düþünüyorum da
Her yeni baþlayan gün
Her yeni doðan güneþ farklý,
Ömür dediðin
Akrep ile yelkovanýn savaþý
Ne kaybedeni vardý
Ne de bir kazananý…
ÝBRAHÝM ÞENTÜRK
12.11.2007
03:49
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.