Bugünün ertesi yok, ne bir telaþ ne bir gam. Tek isteðim bu gece kabrimde sabahlasam… Bitse dünyaya dair yalancý hengâmeler. Ve doldursa dört yaný en uhrevi naðmeler… Ansýzýn dursa saat zaman kurtulsa benden, Ruhum uçar adýmla çýkýverse bedenden… Ne tek bir acý kalsa geçmiþe dair ne ah. Bugünün ertesinde bana doðmasa sabah…
Üç arþýn ayrýlýktan biçseler kefenimi, Kimsesizler yurduna gömseler bedenimi… Ne taþ olsun baþýmda ne kaide mermerden, Duyanlar desinler ki þair de geçti serden… Ve birkaç ayak sesi iþiteyim mezar da. Belki birkaç gözyaþý gözlerinden sýzar da… Bu kimsesiz þaire dualar gönderirler. Ebedi hicrânýmý bir nebze dindirirler…
Bilmem ki geliþimi komþular duymuþ mudur? Onlar da benim gibi acýya doymuþ mudur? Ýþte bakýn yanýmda bir genç adam yatýyor. Belli ki ýstýrabý topraðý kanatýyor… Öte de bir gelin’cik boydan boya uzanmýþ, Ansýzýn bir þafakta maverâya uyanmýþ… Gerisinde bir taþ var sureti hayli eski, Silinmiþ harfleriyle bir þeyler diyor sanki…
Dinleyin ey insanlar! Bizde sizin gibiydik. Bizim olmayan ömrün geçici sahibiydik. Kimsesiz kabrimize bakýn da ibret alýn. Ýster tefekkür edin ister hayale dalýn… Her fani tadacaktýr yokluðun nimetini, Siz kul olun yeter ki Hâk Verir Cennetini… Ömür size emanet gözünüzden sakýnýn. Dünyadan vazgeçin de rahmet diye yakýnýn…
YusuF Mescioðlu Yirmiyediaralýkikibinonüç.
Sosyal Medyada Paylaşın:
bahçıvan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.