Gizlemek kolay deðil; aþikâr yara sýzým
Uzandýkça, boþ kalan elim ele veriyor...
Geçen yýllar, ay deðil! Desem de yarasýzým
Gözlerimden boþalan selim ele veriyor.
Farz edin belli deðil içimde sakladýðým
Her sabah sol yanýmý umutla yokladýðým
Ses çýkarmasa dahi, nefsim, hep hakladýðým
Yâr diye kokladýðým, gülüm ele veriyor.
Olsa da her âhýnda piþmanlýðýndan niþan
Yine de vazgeçmiyor aþkýn lavýna düþen
Gurura esir çehrem görünse de hergün þen
Melül...mahzûn...periþan; hâlim ele veriyor.
Hani, mübah deseler bir kerecik bir yalan
Desem ki "Geldi geçti, gönlüm olmadý talan
Bir hicran acýsýydý, gün geçtikçe azalan"
Aðlamamdan haz alan zalim ele veriyor.
Gülse ne çýkar yüzüm, güneþe küs gündüzüm
Musallaya zimmetli bulduðum en son çözüm
Hilâf-ý hakikate boyun eðse de sözüm
Ýçinde harlý közüm; külüm ele veriyor.
Sebebi sevda ise ayrýlýk hadsiz çile
Nice Mecnun’lar yanmýþ, destan olmuþlar dile
Kimse duymasýn diye dað, tepe aþsam bile
Aþk sýr tutmaz, nafile; ölüm ele veriyor.
Mecit Aktürk