kendi kaderine terk edilmiþ bir sandal gibi
dalgalarýn insafýna kaldýysan eðer,
sýðýndýðýn mendirek yýkýlmýþ
mola alacak limanýn yoksa...
asi fýrtýnalarýn tokadý tenine vurdukça
metcezirle yeksan olup,
kum tanesi gibi yuvarlanacak
zifir-i derinliklerde boðulacaksýn.
yüreðine yediðin vurgun
mecal býrakmayacak...
deryadan deryaya sürgün
yapayalnýz sessiz bir gemi gibi
ardýna bakmadan,
yolcu almadan,
rotan muamma
bir gün o sularý terk edeceksin
ne bir güneþ doðacak pencerenden,
ne mehtabýn sularda ýþýldayacak
yakamozlar sönmüþ,
karanlýk geceler...
sudan çýkmýþ bir balýk gibi
kendi dünyanda kaybolacaksýn.
kuruyacak deryalar
yolun bitecek,
fýrtýnalarýn önünde sürüklenecek,
çöllerde susuz bir Mecnun gibi
bir kez daha aþk’a kahredeceksin.
Mustafa bertan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.