- bahar kýþa döndüðünde sev beni
rüzgar düþe düþtüðünde gör beni
soðuk denizlerime göm beni -
denize en yakýn bir paslý çivi , yeryüzümün iskelesindeyim
çürümüþ tahtalarýma sevdalýyým
ayaklarýmdan yere çakýlý .
ayazdan bitkin sabah turnikelerimin çözülmemiþ buzlarý
bütün kardelenlerimi öldürüyor , çizdiðim çemberlerin içinde saklý
lifleri daðýlmýþ bir yorgun halat , kopma noktalarýmdayým
üþümüþ yosunlarýma aðlamaktayým
rengim yeþillere kapalý .
oltadaki balýklar baðlýyor iskeleye bineceðim son sandalý
yakamozlarým saklarken ay ýþýðýndan , yarýsý yaþanmamýþ hayatlarý
son yolcusunu unutmuþ bir eski vapur , karanlýk sulardayým
tüten dumanlarýmla yanmaktayým
ateþim derinden yaralý .
acýsýz ölüm gibi yaþarken görmeyen gözlerimin sancýsýný
izliyorum giderek tükeniþini elimden , maceralarýmýn son satýrýný
kitaplarda yer bulmamýþ bir gemici , arka kapaklarýmdayým
yazýlmamýþ ne varsa onu okumaktayým
kollarým yanlarýmda baðlý .
biliyorum ki ölümlerin de yaþamlarla ayný yaþtan sayýldýðýný
ve bütün mevsimlerin güneþin seviþme vaktine göre ayarlandýðýný
- kýþ beyazýný örttüðünde gül bana
uzat kollarýný korkma ver bana
kimsesiz þiirler ol gel bana -
CEVAT ÇEÞTEPE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.