Çamlarýn erken uzadýðý vakitteyiz kavaklar devrileli uzun yýllar oldu Aðrýlý bir mâzînin son kalan diþi sökülürken kim tutacak ipin ucunu belli deðil
Gökten bir yýldýz umarken bahtýmýza avcýlarla vakitsiz tanýþtýk belki ama üzülme ! Ýpek mendillerde saklarýz özgürlüðümüzü sus takarýz aðzýmýza düðmelerini çözerken ilkel kabîle reisleri
Îmâ ile geçeriz karanlýklardan göðün bütün ýþýklarý yanarken üstelik Ay keser gözlerimizi begonvil maviliðinde titrerken sokak lambalarý
Göðsümüzü yasladýðýmýz koyaklar âyan hüzünler doðururken ilk kez tadarýz siyah gülün þerbetini aþ ereriz bir düþe
Tam üç vakit oldu aðlarýný örüyor budanmýþ sarmaþýklar çayýn çýrasý yanýyor avuçlarýmýzda ve bir küllük dolusu yol var önümüzde Ankara’da gün aðarýyor
Aynaya hep ayný bakmak deðil mahâret iki gözüm ! Bir gülün titremesinden korkmalýsýn Çatlak dudaklarýnda ezerken zamanýn naðmelerini bülbülün serzeniþinden özür dilemelisin Ýnadýna harlanýrken içinde tüten o dað bir tandýra taþ olmayý da bilmelisin
Yüreðinin semtine uðra sen yine de yaþadýðýn sevda kadar insansýn unutma ! Seneler sürse de seyr-ü seferin ayný trenle eve dönmeyi bilmelisin iki gözüm !
Ayný trenle eve dönmeyi bilmelisin..
Sosyal Medyada Paylaşın:
EPRÛ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.