"oysa; bedenleri yüreklerinin esiri, ne de çok aðladýk, habersiz...."
ne sevdalar büyüttük koynumuzda mum ýþýðý gecelerin seyyahlýðýnda. bedenleri yüreklerinin esiri ne de çok aðladýk, habersiz hem de hiç çýkmadan sesimiz...
zira; yüzü çevrilmiþ namlularýn hengamesinde kim baðýrabilirdi ki sevdasýný. kýsýrlaþtýrýlmýþ duygularýn pençesinde yaþamakken sevmek, gem vurulmuþ dillerin son matemiydi belkide, ölmek...
bir deli hükümranlýðý yaþamaktý aþk, ne o kaybetti hükümranlýðýný ne de sen gerçekten hükümran.
bir masal anlat dediler oysa; sonu mutlu masallar okumadýk hiç çünkü; sonu mutlu biten hiç bir þey yaþamadýk biz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Musa Dener Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.