Bizim oralara yaðmaz aþk yaðmurlarý susuz bu yazlar þimdi kýþ geldi yaðýyor beyazlar her tarafta çalýyor sazlar yoktur kimim kimsem garibim kimseye kastým þimdi düþlerimi duvara astým hiç mi özlemedin beni hiç mi sevmedin gülmeyen gözlerin vardý bildiðim ýþýk tutmayan yüreðin ne yana baksam hep ayný kime ne diyeyim bizim oralara yaðmaz aþk yaðmurlarý...
bir geceye sordum bir de gündüze artýk ben de susmayacaðým söz size gülmeyen sevdiðim þu yüreðim sensiz kafa tutamam, tutsam da kendime neye yarar içim içime sýðmýyor sýzlýyor yüreðim sýzlýyor sevdiðimse beni anlamýyor artýk boþuna hiç mi sevmedin ne kadar çok isterdim sevdiðini öyle çok...
bense sevdim öyle sevdim ki tenine bile dokunmadan sevdim seni görmeden duymadan iþitmeden sevdim nefesin nefesime sevdim tararken saçlarýný bile o güzel kokunu sevdim bazen aðlarken bile benim tutkularým vardý sana olan tertemiz duygu dolu öylesine sevdim bizim oralara yaðmaz aþk yaðmurlarý
ah ederim nedir benim bu kaderim ne ekmek ne su isterim küçülüyor gözlerim büyüyor hep dertlerim bana uzakta yakýnda birdir artýk koþmaya gerek yok duramam buralarda artýk o bir ateþ ki hederim belki özlerim ben de giderim
bilir misin bizim oralara yaðmaz aþk yaðmurlarý
Behçet Bük 1648/24.12.2013/Eskiþehir
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.