Hanidir suskun dilim; Biraz durgun, biraz öfkeli, Kim bilir kaçýrdým belki de Umut denen treni. Hani nerede yolcular, Hani nerede makinist Kaç zaman oldu Yolum buralara düþeli.
Sahnede oynanmakta oyun, Üç beþ seyirci Býkkýn dinlemekten Ayný replikleri. Yüzler asýk ve mutsuz Belli ki; Herkes gülmeyi Çoktan unuttu.
Hayat bu iþte, Bir öyle bir böyle. Zaman aceleci Bir bir gülerken Etraftaki silik gölgeler, Demlendi elde kalan Düþler. Kâh üzgünüz, kâh neþeli. Elde kaldý efkâr Söyle, yetmez mi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.