Gel der aþk! Yanýk dallý ormanlardan geçip gidemem Kafesim dar gelir kimliðime Sýrlar yorgun nefesime karýþýr Tunç bakýþlarýma bir mýzrak saplanýr Kimsesiz çocuklar sarýlýr ellerime Varlýðým utkusuz sevdalarla yarýþýr
O korku panayýrlarýnda sökülmüþ bahçeler Iþýklar suyolunu çoktan kaybetmiþ Acýnýn kaygýlarýný süzüyor güneþ Buruþmuþ sayfalarýnda ömrün Çýplak düþler ekiyor insanlar betona Koptuk halatlarýndan yaþamýn umarsýzca Yitiyoruz kendi derinlerimizde
Aramak nafile bakir güneþleri Ayýn gövdesinde yer yok gölgemize Ekin baþka tarla arýyor baþaðýna Ocaklar kaygýyla yanýyor þimdilerde Ýbriþim düðmeler çözülmez oldu aþka Tenler birbirine uzak iki iklim gönüllerde Sarýlacak tenha kalmadý þu yerkürede
Selahattin YETGÝN Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.