İNSAN VE İNSAN___

Ve hep acýya gülmüþüm...

saatin olmadýðý an ve yola çýkýþým....

tanrýnýn çekmecesinde gözlüklerim ve aynam

hala körüm

bir kaç cefa kaç acý

korkak bir korkuluk mudur inanç

insanlýk adýna yapýþtýrmalý kemikleri...

kalbin durgunluðundanmýdýr günyüzünün hüznü

oysa saklamýþtým insana mavileri

yeþilleri baðýþladým

o kahverengiye yatýrdý bedenimi

istemsizdir hücum yada geri çekiliþ

yürürsün ýslanýrsýn

ýssýz tebessümlere karþýlýk...

ve gerçek týnýsýz bir kuþun özgürlük maðduriyeti

ve sen içerde bir yerde þakýyan þarkým

gerçek ve yalanýn arasýnda sýkýþmaktýr seni sevmek...

yaktýklarýnýn içinde yanan

vesveseci o yakýnlýkta bu kadar uzak bir tutum

düþünemiyoruz

kapýp koyuvermiþim herþeyi

Birþey yýrtýlýyordu aðzýndan

akýyordu cam kavanoz

bozuk insanlýk saçýlýyordu bozulmuþ...

ve bir döngünün karnýnda yeniden doðdu

ellerimin içinde kendi kendini býçaklayan yazgý.

Birþey var

elimde ve yüzümde

bir fener göz alan bir fener

birþey var bedeninde

benim yüreðimi deþen

kimse bilmemeli

uykuyla uyuþturduðum yokluktu

bir hatýraydý hiç unutamadýðým .

çantamda akýl sýr ermez bir dünya

fermuarlara gizlediðim düþ yazým

kimsenin dokunmasýný istemem

lakin toz olur hatta çamur

anlamaz saðýr görmez kör

sokaðý silinir çocukluðumun þehirden

ve uslanmaz ergen bir akýldýr yaþadýðým...

bu sabah sevgi sandýðým herþeyi boðdum insanlýðýn vicdanýnda

her yaný kirlettim

her yer kanasýn derimdeki lekeyle ...

utanýr yüzü ÝNSAN þeytana SELAM durturtan...TUFAN....




Sosyal Medyada Paylaşın: