Evvelce baþkaydý hep
Bu þarkýlarýn tadý
Her þarký hatýrlatýrdý
Mazide kalmýþ sisli bir adý
Hoparlörden yükselen melodilere tutunup
Ýþitselliði anlamlandýrýrdý
Bir kadýnýn
Hüzünlü lirik ve silik yüzü…
Ardýndan derin bir titreyiþ
Tarifsiz bir ürperiþ…
Gerisi sýðýr sessizlik
Gerisi dilsiz çocukluk
Tek günlük ömrüne yenilmiþ
Kanadýna kezzap dökülmüþ
Kelebek ölüsü…
Belki de
Onlar için yazýlmýþtý, güftenin
Yüreðin anten tellerine takýlan
Her bir sözü…
Çoðu kez,
Uzanýp sýrtüstü yataða
Tavan dikip iki gözü
Ýkigözü’nü gözlerdi
Sevdanýn emekçisi, özlemli kiþisi
Ya da rüyalarý beklerdi…
Ve hep…
‘’Bizim’’ dedikleri bir þarkýlarý vardý
Ya ilk dans edilirken
Ya da ilan-ý aþk !
O þarký çalmaktaydý…
Bilinmez ki
Belki de tüm þarkýlar
Birileri için yazýlmaktaydý…
Ýþte bu yüzden
Her þarký hatýrlatýrdý
Mazide kalmýþ
Sisli bir adý…
*****
‘’Ah... bu þarkýlarýn gözü kör olsun’’
Artýk ne tuzu kaldý, ne tadý…
Moldova,
13 Þubat 2005