Alnýna yorgunluðun zülfü düþmüþ. Bir orman ortasýnda yapayalnýzsýn, Derin ve tuzlu... Gözbebeklerinden süzülen aþkýn yudumlarý Soðuk... Ve yüreðinde kor bir demir. Bembeyaz tutmuþ kar yollarý Sinsice... Sen, yolunu aydýnlatan güneþin peþinde. Ben, aþkýnla deli divane. Fark etmesen de...
Bulutlar mý sadece þimþekler çakan, Yoksa aþkýn gücü mü, yaðmurlar yaðdýran? Sen misin usul usul hayatýma dolan? Sen misin hiç durmadan kapýmý çalan?
MUTAHHARA ARLI ÖZKÖK muti
Sosyal Medyada Paylaşın:
mutimuti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.