Öyle narindin ki Ve minnacýktý ellerin Yüreðin kocaman Ve meraklýydýn
Daha çok küçükken Konuþmaya baþladýn Okula baþlamadan Sayýlarý öðrendin Okudun Yazdýn Öyle korktum ki oðul Çaresizdim
Okula baþladýðýnýn ilk günü Kitap okumuþsun öðretmenine Çýktýðýnda Dersten Suratý allak bullaktý O da korkmuþtu Belli ki
Ve ilk haftanýn sonunda Zorunlu olduðu için okuyorum Ben üniversite okumayacaðým dediðinde Koyu bir çaresizlik bürümüþtü Yüreðimi
Umutla koþtum Her defasýnda O kapýdan bu kapýya Ve çýktýðýmda her kapýdan Kapanýyordu sonsuza kadar
Uzunca bir süre mütemadiyen Önce umut Sonra hayal kýrýklýðý Yeniden toparlanma Yeniden yýlgýnlýklar Her defasýnda boynum bükülüyor Kollarým yana düþüyordu Yüreðim üþüyor oðul
Büyüdükçe Daha da zorlaþýyordu her þey Korkuma ekleniyordu Dizi dizi korkular Vazgeçmiyordum Ama olamýyordum yarana çare
Ah! Oðul yoruldum Çok yoruldum Yanlýþlar da yaptým belki Çaresizlik içinde kývranýrken Ama seni sevmekten Asla Vazgeçmedim Mücadeleden de
Öyle korkuyorum ki Mutsuz olacaksýn diye Dünya zor be oðul Yaþam öyle zor ki Düþündükçe Ve yardým edemedikçe Yüreðim üþüyor oðul Yüreðim üþüyor…