bir esrikliðin dibinde bilinç bilinçaltý karýþýyor boþlukta herþey birbirine uykudaki gerçeklik gibi söz düþ
düþ
düþüyorum bitmeyecek gibi bu düþüþ sonsuz bekliyorum uzansýn el
el
eliyorum kalmýyor bir þey aynada bile gördüðüm sen katran bir gece dökülüyor içime aðzýmda zift tadý tesellisiz acý korkunun içinde karanlýða alýþýk gözlerime ýþýk sýzý
sýzý
sýzýyorum kendi içime sen dolarak yiyerek içimdeki beni seni doyuruyorum seni doðuruyorum boþalýyor içim hayata üvey geliyor varlýðým özüm bilmiyorum ölüm ölüm ölüyorum
kelimeler biçim sadece sevginin yüzü yok sözü yok kendi yok düþün söyleme sus
sus
susuyorum bir çölsün boðazýmda yakýcý yanýyor her þey yan
yan
yanýlsama bu yok, var sandýðým hiçbir þey ben, gökyüzü, kuþlar renkler, kelebekler bu sarhoþluk saðalmayan sayrýlýk
sýzý
sýzýyorum ayýlmasý var mý bu sarhosluðun uyur uyanýklýðýn ya da diriliþi bu ölümün
Sosyal Medyada Paylaşın:
şairziye Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.