Eylülde Sensiz Koyma

Son salýsýda tükendi eylülün ben gibi,
Adýn dudaklarýmda ekþimsi tat sen gibi.
Adýmlarým Arnavut kaldýrýmlarda,
Çýnlýyor biz gibi.
Gel bu eylülde beni sensiz koyma !...

Günahlarým dökülüyor,
Her hazanda dalýndan yaprak gibi.
Söz yaþlarým yaðmur olmuþ,
Akýyor dertlere saðanak gibi.
Martýlar geç vakitte sensiz aðýtlaþýr,
Sahilinde ben gibi.
Gel bu limandan bana el salla !!!

Vakit tamam kum saatinden,
Çeyrek saat geçti zaman hayal gibi.
Kartal’dan nazlý bir vapur kalkar,
Adalarýna rotalý ama yolcusuz gibi.
Þehrindeyim her gece yarýsý vakit/siz,
Gölgeyim sende umursamaz gibi.
Gel bu eylülde beni sensiz koyma !!!!!

Duvarlarý sensiz kenar mahallemin,
Yalnýzým kimsesizlik gibi.
Saat sabahýn bilmem kaçý kimbilir,
Uykusuzluk gibi.
Gel bu eylülde beni yalnýz koyma sensizlik gibi !!!!

Sosyal Medyada Paylaşın: