buz saçaklarýnýn altýnda donar gülüþlerim
ve kalbim
yýllar evvelinden kalma bir evin
tozlu kapýsýnda asýlý
tanrý’nýn pas geçtiði tek iklimli o þehirde
tomruk tomruk odunlar atýlýrken üzerime
ve bir sobanýn kuzinesinde yanarken ciðerlerim
kayýtlara geçilmez bu yanmalar, ölmeler
zira karda ayak izi kalmaz
soyuttur bütün izler
öðretmensiz sýnýfýn kapýsý açýlýr yüzüme
ve sýnýfýn aslýnda sýnýfsýzlýk olduðunu anlarým
saçlarýndan umutlarý kazýnmýþ çocuklarýn yüzleri
poþet poþet leblebi tozunda
boz, bulanýk düþerken önüme
hayatýn kendisinin okul olduðunu anlarým
yalýn ayak geçiyorum
çocukluðumun sokaklarýndan yine
ayaklarým hissetmez buzlarý
sarý, sýcak
soðuk, beyaz
buz mavisi ölümler yapýþýrken yakama
ve yoksulluðun elleri tararken
komþu kýzýn saçlarýný
karýþýrken isli ekmeðin kokusu
kaçak çayýn kokusuna
sýrtý pek, karný tokken maval okuyan
baylar ve bayanlarla
insan olmanýn erdeminde
buluþuruz belki bir gün
ortak bir payda da...
buluþuruz deðil mi?
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.