NAMERT OLAYIM
Hasretin, özlemin daðlardan aðýr…
Bu yüke dayanmaz yaktýðýn baðýr
Yeter ki; yürekten ses ver de çaðýr.
Gelip de almazsam; namert olayým.
Yaralý yüreðim sensiz atmýyor…
Hayalin, gözümden asla gitmiyor.
Beklemek nafile… Sabýr yetmiyor.
Arayýp bulmazsam; namert olayým.
Yüz üstü býraktýn giderken beni…
Terk edip gider mi insan; seveni?
Unutmak ne mümkün; aþkýný, seni…
“Gel al!” de, gelmezsem; namert olayým.
O zalim tavrýna çýldýrma gel de…
Kusurum ne ise; yüzüme, “bil” de!
Haklý sebep söyle; “aklýndan sil” de!
Eðer ki silmezsem; namert olayým.
Bir halel gelmesin; gülün alýna…
Baykuþlar konmasýn; gülüm, dalýna.
Bu caným, fedadýr senin yoluna.
Uðrunda ölmezsem; namert olayým.
Hülvani BAÞTUÐ...(yorgun þair)
12/12/2013
..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.