Hiç Üşümüyor Ellerim

Bulutlar resmini çizmiþ gökyüzüne
Avuçlarýma döküyor beyaz hüznünü
Pusulamýn sarkacý yokluðundan ayrýlmýyor
Bakýþlarým çýkmaz yollarda
Umutlarým yaralý
Öpücükler kondurarak alnýna
Dudaklarým deðiyor ince belli bardaða
Sýcaklýðýný yudumluyorum…
Buðusunda gözlerin
Kenarlarýnda gamzen
Her yudumda hasretini tadýyorum sýmsýcak
Yine akþam ve yine hasretin örtüyor üstümü
Sýmsýký sarýlýyorum
Üstümü hiç açmadan..
Görüyormusun . !?
Geride ne çok þey býrakmýþsýn bana…
Varlýklýyým sayende
Radyoda þarkýmýz çalýyor
Demlikte taze çayým
Yüreðimde hiç bayatlamayan yaralarým var
Bir de çayýma tat veren senli anýlarým.
Masamda duran kültablasýnda
Yitirdiklerimi biriktiriyorum
Hasretini içime çeker gibi
Ciðerlerim pahasýna soluyorum
Yükselip uçan dumanlar baþýmý döndürüyor
Uçup giden hayallerime özlemimi ulaþtýrýyorlar.
Yitip giden yýllarýmý
Senli dünlerimin anýlarýný yaþatýyorlar her dem.
Gözlerim bardaðýn içinde tuttuðum kaþýða takýlýyor
Bir tebessüm kondurup dudaklarýma
Usulca çýkarýp býrakýyorum kenara
Biliyorum ki görsen kýzarsýn
Beni merak etme
Ýyiyim ben
Hiç üþümedim…
Lapa lapa dökülse de hüzün üzerime
Hasretin sýmsýký tutuyor
Üþütmüyor ellerimi..!!

Mehmet Zafer
Sosyal Medyada Paylaşın: