ANNEM...
Bu gece kar yaðýyor üstüme Anne
Bir Ankara gecesinde sokaklar ýssýz
Kaldýrýmlar boþ yüreðim gibi
Kediler terk etmiþ saçak altlarýný
Odam sensiz, sessiz, soðuk
Üþümemek için kýrýk pencereme
Senin gülen resimlerini asýyorum Anne
Saçlarýma sürdüðün kestane kokusu gitmiyor
Bizi mutlu etmek için ellerin yanardý
Ýþte o kestane yanýðý ellerinin kokusu
Ihlamur çayýný özledim bir Ankara gecesinde
Ve; seni özlerken bir þeyi fark ettim Anne
Ben kendi yalnýzlýðýmý evlat edinirken
Senin koynunda uyuyan
O küçük þýmarýk kýzýnýn büyümediðini anladým
Meðer
Ben senin hayat veren gülüþlerini
Babamla ilgili anlattýðýn masallarý
Ne çok özlemiþim Anne
Bir Ankara gecesinde
Ustura gibi keserken yüzleri soðuk
Lapa, lapa yaðarken kar
Sokak lambasýnýn titrek ýþýðýnda
Bir yabancý beliriyor
Göz göze geldik, mahcup titriyor
Kestane kokulu saçlarýmla sarsam
Isýtsam onun ellerini
Babamýn parkasýný versem
Bana kýzarmýsýn? Anne
Þ.A
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.