Ne duruyorsun aðlasana gözlerim, Onlar için yalan deðil mi zaten bütün sözlerin? Dermaný olup da, çaresi olmayan tek dertliyim; Böyle olmak zorunda mý, neden çaresizim?
Lanet etmek istiyorum, kalbim tasdiklemiyor. Kalbim tasdiklemiyor, dilim ikrar ediyor. Bu nasýl sevgi Allah’ým, su yüzüne çýkmýyor; Böyle olmak zorunda mý, neden hep zor oluyor?
Mutlu olmak istiyorum suç mu bu? Var mý benden baþka bitirecek bu oyunu? Ya düþünen var mý benim gibi sonu? Neden Allah’ým neden böyle olmasý zorunluydu?
Uyumak ve bir daha uyanmamak istiyorum, O masaldaki gibi mutlu bir son bekliyorum, Böyle olmasý zorunluydu, buna inanmýyorum; Çaresizim, çaresizim, çarem var mý bilmiyorum…
Bekliyorum sadece olacak bir mucizeyi, Seviyorum boþ olsa da umut dolu hayalleri, Böyle olmak zorunda mý, ah bu hayatýn gerçekleri… Gerçekler, benim yüreðimi kanatan bir hançerdi!
Acýya gülmek, Bunun gibi bir þey olsa gerek. Ah gönlüm, sen dayan þu acýya ve sabret… Sosyal Medyada Paylaşın:
Kübrayıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.