Ben bir zamanlar hatýrlanmaya deðer bir þey deðildim. Beni hatýrlanýr kýlan; Senin sevgin, Senin azametin, Beni bana veriþin. Yitirilmiþliðin dahi kendini yitirdiði yerdesin! Yitirilmiþliðin dahi kendini yitirdiði yer; Sensin!
Geldim. Döktüm hüzünlerimi; Ýnci inci… Serptim korkularýmý. Kapandým sanatkârýn secdegahýna. Suskunluðun yorganýný çektim üzerime. Çýðlýklarým arz-ý endam etti beþ vakit. Sevdalarýmý topladým. Kan aðlatan vedalara böldüm. Uzun bir yol göründü miraca doðru. Koþtum. Düþtüm çoðu kez. Durdum. Yoruldum. Yok ettim kaygýlarýmý. Daðýttým telaþlarýmý. Aldý götürdü gittiði gibi korkularýmý. Yanlýþa sapanlarýn piþmanlýðý düþtü göðsüme, Nefessiz kaldým. Aþktan lal olan ruhumu çaðardým boynu bükük bedenime, Aðladým. Gözyaþlarým boðdu kulu sanatkârýn secdegahýnda. Öldürdüm þeytanlaþmýþ bedbaht ruhu. Varý yok ettim dört bir yanýmda. Saðým küstü. Solum küstü. Gönüllerini aldým. Nefis nefis!!! Diye baðýran þeytanýn gözlerime indirdiði perdeyi yýrttým! Artýk perdenin ardýndaydým. Önce saðýma, Sonra soluma selam verdim. Eðildikçe doðruldu, Rükû rükû eðrilerim.
H.Kübra YILDIRIM Sosyal Medyada Paylaşın:
Kübrayıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.