Elimdeki okuduðum mektup, Bir dostumun bana gönderdiði, son mektubuydu. Nereden bilebilirdim’ ki okuduðum bu mektubun son mektup olacaðýný. Bu mektubun bir sýr küpü olduðunu. Oysa ben dostumdan mektup gelmiþ diye sevinmiþtim de, Aceleyle açmýþtým, okumak için. Gelen mektubu açmýþ, çabucak okumaya baþlamýþtým. Bir de mektubu okudum’ ki, Öyle dokunaklýydý’ ki, okuduðum mektubun içindeki kelimeler. Öyle bir dokunaklýydý’ ki. Okudukça boðazýma düðüm atýyordu sanki içindeki kelimeler. Bu mektup, kalemle deðil’ de, Sanki gözyaþlarýyla yazýlmýþ gibiydi. Mektuptaki kelimelerinin her harfinde, her bir zerresinde, Hüzün vardý ve gözyaþlarý vardý.
Yazdýðý, bu mektubu ben okudukça, Onun bana anlatmak istediði, içini boþaltacaðý bir þeylerin olduðunu seziyordum da. Ve bazý sýrlarlarýnýn olduðu, bazý dertlerinin olduðunu seziyordum da, Fakat nedense bunlarý, yazmamýþtý bana. Bir muamma gibiydi, yazamadýðý her neyse, okuduðum kadarýyla. Mektuptan okuduðumdan anladýðým kadarýyla.
Gel diyordu bana, sadece gel. Gel, dert ortaðým ol benim diyordu, bana adeta yalvararak. Mektuptaki acýklý, ifadeleriyle… Ve bir takým eften, püften gerekçeleri de sýralayarak. Bana gel demiþti’ de bu dostum, Bende ne gidecek güç vardý, ne onun derdine çare olacak biriydim.. Bu yüzden’ de, gidememiþtim ben onun yanýna.
Nihayet. Aradan, kýsa bir zaman sonra. Yine kýþ gelmiþti, onun olduðu yaþadýðý yerlere. Bu dostum, Soðuklarýn buz kestiði bir gecenin ertesi sabahýnda kalkar, Hazýrlanýr uzun sürecek bir yolculuða Bir de ne duysam.. Erkenden yola çýkacakken meðerse. Þans ya bu, ne yaptýysa çalýþmamýþ onun arabasý. Aküsü basmamýþ, o geceki dondurucu gecenin soðuklarýndan.
Ve bu dostum dediklerine göre. Geçer, kendi çalýþtýramadýðý arabasýnýn arkasýna, Bir baþkasý geçer, direksiyon baþýna, Vade ya bu, kalbi duruverir dostumun oracýkta. Benimle paylaþacaðý sýrrýný kimseyle paylaþamadan, Veda eder, hiç yaþamadýðý hayata…
Gel demiþti gel. Kim bilir hangi sýrlarýný, paylaþacaktý benimle. Gidebilseydim.. Hangi derdini paylaþacaktý, gel dediðinde gidebilseydim. Gitti, gitti, Can kardeþim, sýrrýyla gitti’ de, Sönmeyen bir ateþ býraktý, benim yüreðimde.
10 Aralýk 2013 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.