Ben henüz aþký yaþamadým, Yaþatmadýlar. O tertemiz düþlerine, kara çalýnan kýzlar var. Ümitleri sokak ortasýnda býrakýlan bebekler gibi öksüz kalan kýzlar. O bizim erkek dediðimiz, delikanlý dediðimiz zatlar var. Çok insan var ortada dolaþan, insanlýðýn hiç bir sýfatýný taþýmayanlar. Ýþte ben bu olumsuzluklarýn kurbanýyým. Ýþte ben insan gibi yaþamanýn öksüz evladýyým. ‘’Neylersin onun aþkýný sevgisini,’’ ‘’Sana mý kaldý bu âlemin namus bekçiliði,’’ Ne olur demeyin böyle. Ama ben bu namussuzluklar içinde Aþký yaþayamadým. Yaþatmadýlar. Aþký bir gecelik zevk sananlar… ***Hakan Baþ***
Sosyal Medyada Paylaşın:
BayyToprak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.