usta; daha sazýný indirmemiþti duvardan,
vurmamýþ tellerine ki þöyle bir dinleyeyim
dinlerken kendimden geçip, inleyeyim …
“zülüf dökülmüþ yüze aman, kaþlar yakýþmýþ göze”
…..
saatleri sakin þafaklara ayarlanmýþtý çocukluðumun
ve daha hiç kýrýlmamýþtý iki yerinden sol kolum
sevmelerimin ilk harfleriydi üstümdeki gölgeler
çamur; bayram ayakkabýmýn boyasýný alýrdý sadece
yumruðum yüreðim kadardý, gerisini siz düþünün iþte …
erguvanlar baharsýz, maviler düþmemiþ denizlerime
Ýstanbul’un ismi kadar yabancýyým gelecek günlerime.
her sabah gibi önümde sessiz kýlçýklarýyla bir sofra
yanacak boðazým birazdan, ben öyle sanacaðým yada
hani bir yaðmur bastýrsa birden, inan ki hiç düþünmeden
soyunup çýrýlçýplak, bütün bilmelerimi giyeceðim üstüme
elimle arkaya atar gibi saçlarýný, öylece bakarken yüzüne
ah þu yarýn, hani hep ýssýz koylarýn pusudaki dalgalarý
biraz daha okunacak harfle yazabilse üstüne yazýlanlarý.
her sabah iþe gider gibi inan bir baþka çýkarým kapýdan
çocukluðumu alýrým yanýma, kýrýlacak koluma aldýrmadan
bütün harflerim ezberlenmiþ, gölgeler çoktan silinmiþ
kokularýndan belli, taze bahar gibi vitrindeki ýþýklar
belki bir þimþek düþer gözlerime, öyle bakýyor bulutlar …
saklanmalý o ilk dizini kanattýðýn sokaklar, kýrdýðýn camlar
ama sonrasýnýn çek üstüne kalemi, hiç bilmesin yarýnlar …
………...
usta; bir yudum su içti önündeki bardaktan
sonra vurdu sazýn teline ki þöyle bir dinleyeyim
dün gibi olacaksa eðer, yarýný neyleyeyim …
“sen orada ben burada aman, ömrümüz geçti böyle”
CEVAT ÇEÞTEPE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.