Çocukluðumda bir Kazým amcamýz vardý
Vurdum duymaz, baðý yanmaz
Sorardýn söylemez, baðýrýrdýn duymaz
Hani taþ deðil, somurtkan deðil neþeliydi
Gülünce altýn diþleri sayýlýrdý
Otururduk dizine masal anlatýrdý þöyle böyle
Baðlardý anýlarýný tele bir bir
Söylenirdi peþin satanlar gibi yýðýnca
Bir ara yemek yapmaya baþladý adýný bilmeden
Bazen hýþýmla bazen nazikçe buyur ederdi açýkanlarý
Paramýz olmazdý bakardýk camdan öylece
Daða yamaç olurdu da, ovaya ekin olmazdý
Kazým amca ne adamdýn sen be
Aradan yýllar geçti
Boyumuzdan büyük iþlere karýþtýk
Þehirlere ayak uydurduk
Adam olduk, büyüdük sandýk
Baþýmýz havalarda, mekan tanýmaz olduk
Burnumuzdan kýl kopartmaz, iki kere iki dört etmez sandýk
Nerde akþam orda sabah yaptýk
Hani bazen dayak olmasa deðmeyin keyfimize
Nerden buldun demeden on lirayý kaptýk mý
Tabanlarýmýzýn yazýlarý okunurdu
Dün doðduðum beldeye gittim
Þöyle bakýndým anýlara, hüzünle
Kazým amca hala vurdum duymaz, baðý yanmaz
Ýki kelam yaptýk havadan sudan
Tazeledim çocukluk anýlarýmý, bir bir
Yürüdüm beldemin sokaklarýndan belli belirsiz
Hürmetlerimle Kazým amca
Fikret malkoç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.