Katil

Cinayetin resmini çizdim.
Hava bulutluydu,
yaðmur çiseliyordu hafif hafif,
sabaha karþý beþ buçuk,
caddeler karanlýk,
bir sokak lambasý yanýyordu.

Cinayetin resmini çizdim.
Yerde bir silah vardý,
ve kan.
Yaðmur damlalarý,yavaþ yavaþ
süzülüyordu yol ýzgarasýndan.

Cinayetin resmini çizdim.
Boylu boyunca uzanmýþtý bir ceset,
sol þakaðýndan kan geliyordu,
silahtan bir adým uzaktaydý.

Cinayetin resmini çizdim.
Katil görünmüyordu ortalarda.
Karanlýk caddelerde kaybolmuþtu sanki
gün aðarýyordu yavaþ yavaþ,
güneþ doðuyor,bulutlar çekiliyordu,
yaðmur çoktan dinmiþti,
kuþ sesleri duyulmaya baþlýyordu.

Cinayetin resmini çizdim.
Cesedin baþýnda iþe giden kalabalýk,
polis katili arýyordu caddelerde,
çok uzakta deðildir,
ceset taze diyordu biri.
Bir simitçi görmüþtü katili söylemiyordu.

Cinayetin resmini çizdim.
Güneþ çýkmýþtý tepeye,
ýslak silah paslanmýþ,
kan izleri kurumuþtu.

Cinayetin resmini çizdim bir sabah isyanla!
teslim oluyorum dedim hayata,
boþuna armayýn,teslim oluyorum.

Ýþte katil benim!
bütün yollarýn çýkmazýnda,
bilin ki cesette benim,katilde...


11 Kasým 2002

Orhan Karartý


Sosyal Medyada Paylaşın: