hiç düz çizgiden geçmedi azrail, çaprazýný takipten yoruldum leylak kokulu evin oralardadýr þimdi, ilk iðde aðacýnýn orada görmüþtüm iddiaya girenlere mor demetler buketliyordu...
çocukluðu yaktýlar o mahallenin enkazýnda þimdi gençliðimin altý da üstü de bir karabasan kepçeler, dozerler ve sarý sarý kamyonlar bir telin ardýndan bakarken dünyaya tahtalarýn arasýndan ararken aþký bir anda duvarlar nasýl da boyumuzu aþmýþ þaþýrmak acayip bir duygu þaþýracak hiç bir þey kalmamýþken birini kaç gün sevmeli insanlýðýndan vazgeçmeden kin; küstüðün daðýn odununu yakmamak diye bilinirken azrail çapraz yolculuklarýna devam ediyordu...
çapraz sorgulara aldým þimdi kendimi nerede yanýldýk sevgilim, nerede yanýldýk anne nerede yanýldýk çocuklar ah azrail ben seni hep o sokaðýn çaprazýnda gördüm bilirim ki leylaðý o zaman koklamýþsýn ve mimlemiþsindir
oyun havasý eþliðinde bir dünya sunardý çiçekli elbiseler giyen kadýnlarýn kahkahalarý lacivert olmadý gece hiç, siyah hep siyah bazen yýldýzlar ve ay süslerdi gömleðini çatýlara týrmanmayý bildiðim yýllardan kalmýþ bir kaç temmuz dutu kurumuþ kiremitlerde ve kitaplar ve kitaplar ne çoktular ilk aþkýmýz tek heyecanýmýzdýlar
eski özlemlerim depreþiyor tek katlý kerpiç evlerde içine düþtü tüm yýllarým naftalin kokusuyla sandalye ayaðýný çeksin düþmemeliyim halý kýrmýzý olsun çiçekler açsýn üstünde ayva aðacý çiçeðine aþýk anten bilmeyen damlarda gülebilen insanlar ellerimde yýldýz tozlarý hangi dayak vazgeçmemize neden olabilirdi ki aþktan
azrail bu sokaða girmiþ midir tonlarca boya sürünmüþ ruhsuz binalardan göremiyorum bahçelere karga dadanmýþ araba yuvalanmýþ deðil altý, on hissim olsa neye yarar gün açarken uykular kulübelere doðru yollanmakta yorgan altýndan bir el kalbinin kapýsýnda doðruyu ölünce bulacaksýn bunu umuyorsan yoncalara basma, menekþelerin yangýnýný söndür alice git harikalar diyarýndan, tavþaný rahat býrak saçlarýný baðladýðýn tokalar oyuncaðýn olmuþken söz verme hiç bir güne bakmadan çaprazýna mor demet renginde morarýr kalýr hayallerin...
hiç düz çizgiden geçmedi azrail, çaprazýný takipten yoruldum leylak kokulu evin oralardadýr þimdi, ilk iðde aðcýnýn orada görmüþtüm iddiaya girenlere mor demetler buketliyordu...
Selma Dönmez 8 Aralýk 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
selma dönmez Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.