Yâri Allah olanýn gözünde yaþý olmaz!
Tevekkül ne, bilenin, gâmý, telâþý olmaz!
Ýyi amel et, unut; boþa uðraþý olmaz!
Cahil, cürmü yanýna kâr kalýr etse de zân
Gün gelip kurulacak yüce divânda mîzan.
Varsýn þeytan beklesin kurarak binbir tuzak
Akleden isyân etmez, kalmaz Rabbinden uzak
Ek tohumu topraða, Rahmeti Hak’ka býrak
Bulutlara geldimi "KÛN" denen yüce ferman
Baþaklar baþ eðerler, dâne dökerler o an.
Yorulursan geçerken feleðin çemberinden
Durup da bir soluklan, nefes al ver derinden
Dert yanma! Yaka silkme, yakýnma kaderinden
Sabredersen görürsün, daðýlýr is, pus, duman
Hakk’tan gelene rýzâ! Budur hakiki imân.
Bezm-i elest’ten beri secdeler diz bekliyor
Þaþýrdýysan yolunu, Resul’den iz bekliyor
Rabbin, her davetinde, bakacak yüz bekliyor
Ferâsetli göz için akýbet âyan beyân!
Unutma! Üryân geldin, gidersin yine üryân.
Kibiri daðlar aþan etse de Hak’ký inkâr
Bir tek Hünkâr var! Allah! O’dur gerçek Hükümdar
Suç olan hata deðil; günahta inat, ýsrar
Sanma ki çok; vakit dar; savurma etme ziyân
Tövbe avuç bekliyor! Uyan Ey gâfil, uyan!
Hazân esip düzüne, yol çýkmadan bayýra
Ver sana verilenden; elin gitsin hayýra
Konar birgün âniden ecel kuþu çayýra
Ömür "son"a kurulu, geldiðinde "O" zaman
Davetsiz misafirin ne "dur" dinler, ne aman!
Nanköre zor gelse de nimetler için þükür
Cân uçunca bedenden gireceði yer çukur!
Kâinât sayfa sayfa; okuma bilen okur
Ah kulaklar bir duysa! Ölüler feryâd figân
Kýyamet var! Kýyâm et! Gel, inâd etme! Ýnan!
Mecit AKTÜRK
Berlin, 08.12.2013
DOST KALEMDEN iNCiLER;
Vesveseyle uðraþan iblisle birlik eder
Ýmanýný yitirir azýksýz yola gider
Þükrünü bilmez olur her hali olur heder
Asi olur bilmeden sonra ne der canana
Ýþ iþten elbet geçer uðrayýnca hüsrana....
Hülvani BASTUG
***SONSUZ TESEKKÜRLERiMLE...