Zeytin Çekirdekleri Dökülüyor Avucumdan II
Karanlýk, sessiz ya da hiç
Gördüðüm rüyayý bir avuç kanla terk ediyorum týlsýmlý.
Hýçkýra hýçkýra uyanýyorum ve bulanýk bir düþ gibi; Issýzlýk,
Avuç içlerimde çið, dudaklarým kuru, kuru ve kuru.
Zeytin çekirdekleri dökülüyor avucumdan. Zaman,
Ölümün, acýmasýzca kapýmý çalmasýdýr. Yahut
Bir ýhlamur kokusu, rüzgarla esen sýcacýk.
Yüzüm rüzgara eskiyor,
Kavruluyor, kavruluyor ve kavruluyor.
Elma ekþisi his, baygýn anne ve sýrtýmdaki kabuk
Kanýksýyorum yýldýzlarý sayarken sancýlarýmý, nefesim lekeli.
Bir dilenciyim, bir deli, bilemedin bir kelebeðim
Ki, deli bir dilenciden daha kýsadýr ömrü kelebeðin.
Yalnýzým, rengim lacivert ve gözlerim nemli
Bilirim erkenden öleceðimi, öleceðimi ve öleceðimi.
Geceler hep süngü, kanýyorum ayakta oluk oluk
Yitiriyorum bildiðim tüm kelimeleri ve yýðýlýyorum olduðum yere.
Ah! Papatyalar yaðdýran gök.
Üþüyorum, üþüyorum ve üþüyorum.
Çýðlýðým, aðaçlarýn korkunç hýþýrtýlarýyla yankýlanýyor
Gökyüzü bulanýyor ve kargalar baðýrýyor avaz avaz.
Gülümserken ceketinizin kenarýnda fotoðrafým
Avluda benden geriye
Zeytin çekirdekleri býrakacaðým, býrakacaðým ve býrakacaðým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Maruf Kaygılı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.