An/sızım

Aðýtlarýmdan önce sevdim seni
Anlatýrken sen bezmiþliðinden arta kalan hikayeni
Hiç bir adý yoktu ölümün
Korkarak dinledim avuçlarýma sýkýþmýþ çaresizliðimle seni
Anlatýrken en yakýnýndaki canýn yüzünde gördüðün donukluðunu
Tenim bir kez daha buz kesti



Beklemeye dur derken titreyen sesin umut etmekten bahsederken yüreðin
Susup bekledim
Yabancý deðildi söylediklerin



Gün günü seyrederken, geceden sabaha, sabah gözlerini kýsarken akþama
Bekledim ümit arasý korkuyla



Aynýydý hikayemiz
Dinlediðim tüm acý sarýlý cümlelerinden doðdu
Beklediðim sözlerdi kabullenemediðim
Ardýndan can kaybýnýn geliþi
Üþüdüm, acýdým, en çok da seni hatýrladým sele dönen göz yaþýmda
Söylemiþti dillerin ansýzýn gelir ölüm yakar içini susar çaresizlikle bile adý olmayan bu kimsesizlik..




Son kez görmeden gözlerini
Tutamadan ellerini
Çýðlýðýma sarýldým can kaybýmýn kederiyle


Gitti evlat

O en çok gülümseyiþinde yeþerdiðim
Sevmenin en yücesini gördüðüm
Yarýna aydýnlýk bakan gözlerin kapandýðýný
Sesini bir daha duyamayacaðým
Bereketli babanýn gidiþini gördüm
Hayatýn bir nefeslik olduðunu gördüm evlat



Þimdi, en çok þimdi sar sesime sesini
Uzat ellerini avuçlarýma
Tut ki soðumasýn yüreðimiz
Hayat düþündüðümüzden kýsa evlat
Sarýl yalnýzlýðýmýza
Kopmasýn ömrümüzün çemberi bir kez daha


s.ç

Sosyal Medyada Paylaşın: