YAZGI

Buðulu hasretlerin ey medetsiz yangýný,
Ne sýrrýn anlaþýlýr,ne akýl kâr iþine.
Zaman mekân üstünün ey müddetsiz yangýný,
Hangi yürek dayandý,davetsiz geliþine.

Bu nasýl bir yangýn ki nârý kendine azýk,
Sular fayda eylemez sönmeyen ateþine.
Ne kendinde merhamet, ne de yanana yazýk,
Bir umarsýz kelebek misâli düþ peþine.

Ne cisminde muhabbet,ne de özünde vuslât,
Ne sýkleti çekilir, ne rastlanýr eþine.
Bir taarruz vakti ki ne siper var ne pusat,
Ne kuytusuna sýðýn,ne güven güneþine.

Ey öteler ötesi; ey hayâl, düþ yangýný,
Artýk râm oldum sana, periþan ediþine.
Hem hayat kaynaðýsýn, hem de ölüþ yangýný,
Yoran yorsun kafayý ölüp diriliþine.

Hamurun yoðrulmuþ ki bu fasit dairede,
Âh yazgý…gel de düþme kadim çarkýn diþine.
Tâ ezelden ebede kurgulu seyyârede,
Hangi hân engel oldu düzenin gidiþine…

30 ARALIK 2005


Sosyal Medyada Paylaşın: