Bahçeler, aðaçlar kýrgýn...
Böcekler, çicekler dargýn...
Sonra bir köþe baþýnda oturup kalbimizi tutuyoruz
Ben yýllarý nerede kaybettim?
Ömrümü hangi çeþme baþýnda sebil ettim?
Aþk’a varýþýma
Kurban olayým Yaradan’a...
Aþk ayaklanmýþtý bir kere
Kýþ odasýnda þimdi buðulu nefesim
Býrak sökük kalsýn rüzgar
Yýllara verdiðin hüzün
bir çizik daha atsýn!
Þimdi yakamda çürümüþ bir çiçek,
içime ektiðin aðaç, tersine büyüyor
Solmuþ bir gülün izi kaldý senden
Çibanlar çýkaran aþk’ý
bir bir yýrttým hayal perdelerini...
Boyasý kan olsa da kalanlarýmýn,
andolsun þiir deðildir gözyaþlarým
Ezelle ebed arasýnda yoldayým þimdi.
Baþý dumanlý daðlara düþüyor yolum,
denize koþan sulara...
Toz toprak oluyorum
kokusu senden
kudretini görüp bir rüzgâr esiyor,
Bu da senden, o da senden.
Hepsi senden...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.