Beni denizlerden sürüyen O kahverengi serzeniþ, Canýmýn burnuma takýldýðý an, Ýlk renkli televizyon ve Ýlk ayakkabýlarým.
Hatýrlayabildiðim ilk bayram sabahý. Yaðmurdan sýyrýlýp topraða, Kalabalýktan sýyrýlýp, Allah’a serdiðim ilk seccade.
Ýlk benim ben olduðum zaman. Bedenime bir özlem karýþacaktý Kayýp olacaktým. Gökyüzünde evini özleyen. Beni ilk huzuruna kabul eden Tutar mýydý elimden...
Anlamýþtým. Ben oluþum yetmiyordu tek Ezanýn kesmediði her yol, izini kaybettiriyor. Ruhu bir ýþýkla bezeyip koltukaltýmda Emekleyerek ulaþacaðým kaybettiklerime.
Bahattin BERKDÝNÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
seng Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.